Öyle komik durumlar yaşıyoruz ki.

Ne yazsam, nasıl anlatsam, Deli Dumrul misali.

Başkan adaylığından tutunda, muhtar adaylarına kadar hep ala vereli, dala vereli kumpasları görüyoruz.

Herkes ama herkes bir yerlerden koltuk kapma derdinde.

Kimileri de bulunduğu konum itibari ile hava caka satma derdinde.

Bazıları da parti teşkilatlarının genel merkezlerinde iş bitirme derdinde.

Ne hizmet yapma derdine düşmüş bir millet olmuşuz da, farkında değiliz.

Muhtar adaylarından tutunda, Belediye Meclis üyeliğine kadar herkes, bir yerlerden bir işler kapma derdinde.

Bu milleti, bu millete hizmet aşkı ile yanıp tutuşanların yakmadığını düşünmeye başladım nerede ise.

En küçüğü ile rantın bol olduğu her yerde, rantiyecileri bol bol görmek artık garipsenmemeye başladı.

Hizmet aşkı ile yanıp tutuşanları gördükçe, içim eriyor.

Türkler kadar milletine hizmet yapmak için yanıp tutuşan başka bir millet yoktur diye içimden de geçirmiyor değilim.

Hele hele bir belediye Başkan adayı var ki evlere şenlik, adam 80’nine merdiveni atmış hala ben olacağım diye yırtınıyor.

Basınımızın bir kısmına bakarsak ta, ondan başkası seçimi kazanamaz havasında.

Vay benim memleketimin haline demek yine bana düşüyor.

65 Yaşını geçen yaşlılardan ev, yer satarken sağlık raporu isteyen sistem, 80 yaşına merdiven dayamış birinden sağlık raporu istememesi garip değil mi?

Burası Türkiye olur böyle işler diye düşünmek yine bana düşüyor.

Peki;

Biz bunu anladık diyelim, bizim basınımızın bir kısmının 80 yaşını aşan bir kişiden beklentisi ne olur demek yine bize düşüyor. Bir şehre belediye Başkanımı seçiyoruz, ya da yaşlılar yurduna komite Başkanımı seçiyoruz anlamak ta biraz  zor.

İşin içinden art niyet aramamak için biraz saf olmak gerekmiyor mu?  Hadi biz safız; O ilçede Başkanlık yapacak hiç mi adam kalmamış merak konusu.

Bir kenara çekilip torun sevme yerine, “İLLEDE BEN” diye tutturmak koca ilçeye saygısızlık olmuyor mu sizce.

Gürol ÖZTÜRK