ÖZÜR DİLEMEK VE BEN?

Sevgili okurlarım.

Bundan bir süre önce, Akal İplik Fabrikasında sendikalaşma adı altında yaşanılan çirkinliklerde, açık taraf olmuştum.

Burada, sendikanın Düzce ilinden gelen sendika temsilcileri, hitabet ve davranışları ile ilçede kaos yaratacak dil kullanarak, beni açık hedef haline getirmişlerdi.

Amaçlarının işçiyi sendikalı yapmak olduğunu ifade eden bu kişiler, İlçenin amiral gemisi olan AKAL”ı satış yaptığı firmalara da şikayet ederek, Akal”dan mal almamaları yönünde şikayet etmişlerdi.

Hatta, daha da ileri giderek yaptırdıkları afişlerde, bu firmaların isimlerini de yazarak, adeta aba altından sopa göstermişlerdi.

Bu süreçte, şahsımı da hedef alıcı çirkin ifadeler kullanmışlardı.

Bende, Face sayfamdan bunlara cevap yazarak, “ Burası Alaplı, Alaplı kendi içinde sorunlarını çözer, Düzce”den gelip, ilçemizi karıştırmaya kalkmayın, yarın başınıza bir iş gelirse benden bilmeyin diye yazmıştım”

Bu zatı aliler, benim bu yazımı, tehdit ediyor bizi diye, savcılığa şikâyette bulunurlar. Yapılan adli takibat sonunda savcılık, haberlerimde suç unsuru bulmaz, sadece yazdığım son yazıya tehdit unsuru olarak görür ve beni sendika tarafı ile uzlaşı komisyonuna havale eder.

Avukat Sadegül Duman hanımefendi, uzlaşıcı olarak atanır.

Karşılıklı iki tarafla görüşüp ortak noktada anlaşma teklif edilir.

İş burada düğümlenir

Sendika temsilcilerinin benden istedikleri, sosyal medya hesabımdan onlardan özür dilemek ve tazminat ödemem.

Ben asla özür dilemeyeceğimi ve onların benden özür dilemesi gerektiğini ifade ederek, mahkeme olmasını talep ettim.

Sendika ile mahkemem devam ediyor.

Bu hadiseler devam ederken, sendika temsilcisinin bana hakaretini izleyen dostlarımın çoğu bana gelerek, biz ekip olarak gidip bunlara anladığı dilden cevap verelim diye yanıma geldiler.

Ben ise dostlarıma tavsiyede bulunarak gerek olmadığını, bunların hırs mantığı ile çirkinleştiğini ifade ettim.

Ve Face sayfamdan bunları bu şekilde uyarma gereği gördüm.

(Bu yazımdan dolayı mahkemelik oldum)

Sevgili dostlarım, okurlarım, sizce ben bunlardan özür diler miyim?

Benim gazeteciliğe başladığım ilk günden bu güne kadar, akçeli işlerle hiç işim olmamıştır.

Bu zatı aliler, bunu bilmeden, bana çok çirkin yakıştırma yaptıkları halde, kişilik olarak ben çizgimi hiç bozmadım.

Bozmam da.

Şimdi ise, Yüce Türk adaletinin kararını bekliyorum.

İşte gazetecinin kaderi bu demek bana düşüyor.

Bu gün AKAL işçisine verdikleri ile ilçede takdiri hak ediyor.

Yanlış tarafta sörf yapmadığımı görmekte beni fazlası ile mutlu ediyor.

Kalın sağlıcakla.