OYUMUN RENGİ BELLİ!  

Sevgili okurlarım.

Bildiğiniz gibi önümüzdeki Pazar günü Ülkemizin yeni Cumhur reisini seçmek için sandık başına gideceğiz.

Vatandaş olarak ülkemizin geleceğine yön verecek oylarımızın kıymetini bilmek ve ona göre vicdanımızın sesini dinleyerek oylarımızı kullanmak zorundayız.

Başlığımda yazdığım gibi oyumun rengi belli dedim.

Eminim ki okurlarım yazımı okurken, acaba nereye atacak diye yada yönlendirme yapıyor mu diye merak içindeler.

Şunu çok iyi biliyorum ki, kimi okurum benim yazımı okuduktan sonra taraf yönü ile bana kızacak, kimi okurumda makalemden keyif alarak beni tasdik edecektir.

Her hali ile;  her okurumu memnun etmem mümkün olmadığı gibi, yazdığım yazım ile her okurumdan tepki, ya da olumlu görüş bekleme içinde değilim.

Öncelikle bir hikayeden yola çıkarak yazıma başlamak istiyorum.

Vakti zamanın birinde büyük bir din alimi varmış.

Bu din aliminin yanına genç yaşta bir talebe giderek, alime benim hocam ol, beni yetiştir, dine hizmet edeyim diye baş vurmuş.

Din alimi, bu genci uzun yıllar yanında yetiştirmiş, gencin artık hizmet adamı olması yolunda zamanının geldiğine karar veren din alimi, gence hadi oğlum artık senin insanlara doğruyu, gerçeği anlatma zamanın öğrenciliğin bitti demiş.

Bu genç din aliminin yanından ayrılarak aldığı ilmi insanlara anlatma adına yollara düşmüş.

Bir gün Cuma namazı vaktinde bir camide cemaat olan gencimiz cami hocasının anlattığı bir hadisenin yanlış olduğunu milleti yanlış bilgilendirdiğini anlayarak, hocanın lafını hutbede keserek, hocam sizin anlattığınız hadise tamamen yanlış milleti dinen yanlış bilgilendiriyorsunuz demiş.

Hoca, gence dönerek; Cemaate şöyle seslenmiş.

Sevgili mümin kardeşlerim, görüyorsunuz bu genç hutbede lafımı keserek, zındıklık yapıyor. Böyleleri oldukça bizlerin arasında husumet ve kavga bitmez der demez, cemaat hep birden bu genci bir güzel pataklarlar.

Gencimiz nerede hata yaptığını anlamak için tekrar din aliminin yanına gider, başına gelen durumu hocasına anlatır.

Hocası, gencimize, sana din ile ilgili her bilgiyi anlattım ama siyaseti öğretmeyi unuttum der ve o günden itibaren gencimize siyasetide öğretir.

Din ve siyaseti tam öğrenen gencimiz tekrar aynı camiye gider saf olur.

Cami hocası hutbede yine yalan yanlış vaaz vermektedir.

Gencimiz hocanın vaazı biter bitmez ayağa kalkar.

Cemaate dönerek, bu hocanın her anlattığı doğru ve tam isabetlidir.

Hocanın sakalından bir tel koparan cennetliktir diye seslenir.

Cemaat,  hep birden cennete gitmek için, hocanın sakallarından bir tel koparmak için saldırırlar.

Hoca oracıkta ölür.

Ve gencimiz dinde siyasetin yerinin ne kadar önemli olduğunu bu vaka ile çok net anlamış olur.

Şimdi gelelim bu hadiseden çıkaracağımız derse!

Yıllar yılı hacı, hoca diye peşinden koşulan, gözümüzde büyüttüğümüz din âlimlerinin,  gerçek yüzleri ortaya çıktıkça,  ülkemizin hangi tehlikeli sularda yüzdürülmeye çalışıldığının geçte olsa milletçe farkına vardık.

Bu mesele artık kişiler üzerinden çıktı, ülke meselesi oldu.

HOCA’YA itiat  kültürü ile başlatılıp;

Halkımızı Galeyana getirip,  ülkenin kalkınma hamlesine çomak sokmak için yapılan oyunlar, 17 Aralıkta tutmadı.

Samimi insanların kullanılıp, devletin temeline hedef alınan bir yapının oyununu Türk Milleti çok iyi anladı.

Şimdi değişik oyunlarla Türk Milletini yine tuzak hazırlamanın derdine düşmüş bir yapının ayak oyunları sahnede.

CHP Genel Başkanı Kılıçdaroğlu’nun bile bu güçlere nasıl teslim olduğu net anlaşılıyor.

Genel medyadan okuyup dinliyoruz, CHP’nin seçmeni bile çıkarılan adayı içine sindiremedi.

Parti tabanının sesine bile kulak vermeyen bir yapı, CHP’nin en tepesini hakim almış durumda.

Oyumun rengi belli dedim,

Oyumun,  neden  Recep Tayyip Erdoğan gideceğini daha net yazmam için şu üç cümle yeter sanıyorum.

Yahu dinin, ecnebinin, ABD’nin, Hocanı sevmediği bir lideri Dünya seviyor.

Sevgili okurlarım,

Biz ne Yahudi, ne ecnebi, ne ABD, nede Hoca’yız!

Biz 72.5 ırkı bir arada yaşayanıyla Türk Milletiyiz.

Bu bile R.T.E’ye oy atmak için yeter sebep değil mi?