İNSANLIK DERSİ BU DEDİRTEN JANDARMA’LARIMIZ!

Hani Atalarımız derler ya! Sıkıntıya düşmeye gör!

Zaman zaman delinin aklına bile ihtiyaç duyarız!

Halkın evladı olan;

Jandarmalarımızdan insanlık dersleri almaya devam ediyoruz!

Şükür ki; Böyle Komutanlarımızın sayıları bitmek bilmiyor!

Mollabey Köyünde geçen hafta bir olay yaşadık!

13 yaşındaki komşunuzun kızının kolunu kapı camı kesiyor!

Saat 15 civarları falan gibi! Kızımızın evinde akan kandan dolayı kıyamet kopuyor!

Mollabey içinde o an bulunan bütün herkes eve koşmaya başlıyor!

Asayişi sağlamak ve trafik akışını düzenlemek için bir süredir İlimizin değişik ilçelerinden misafir askerlerimiz görev yapıyor Mollabey’de!

O günkü görev nöbeti Devrek ilçemizin trafik timlerinden!

Mollabey’de trafiğin tam tıkandığı bir anda böyle bir can olayı da zuhur buluyor!

Jandarma Trafik Tim Komutanı Uzman Başçavuş Yücel Özdemir trafik olayını olağan üstü bir çalışma ile kısa sürede çözüyor!

13 Yaşındaki kız çocuğumuz acil olarak Ereğli Devlet Hastanesine kaldırılıyor! Orada yapılan ilk müdahaleden sonra Zon. Araş. Hastanesine sevk ediliyor!

Araştırma hastanesinde yapılan ilk tedaviden sonra Hastane, Hasta sahibine Hastane bünyesinde, Çocuk Kalp Damar Uzman doktoru olmadığını kendi imkânları ile bir hastane bulmalarını ifade ediyor! Kendilerinin de hastayı kabul edecek hastane aradıklarını fakat bulamadıkları söylüyorlar!

Akşam saat 22.00 oluyor! Trafik Tim Komutanı ile İşyerimin önünde sohbet ederek çay içiyoruz! Telefonla çocuğumuzun babasını arıyorum! Baba Cüneyt Yorulmaz çaresizlik içinde ses tonundan anlıyorum! Hastamızın geç kalması halinde kolunun kesilebileceğini öğrenince kan beynime sıçrıyor! Hemen kendimce bir yaraya merhem olma adına Bölge Millet Vekillerimizi arıyorum çare adına! Ama ne çare ki telefonlar kapalı! İçim içimi yiyor o arada! (13 yaşındaki bir kız çocuğumuz sadece uzman doktor olmaması yüzünden ömür boyu kolu kesik yaşayacak)

İşte burada bant kopuyor! Trafik Tim Komutanı Uzman Başçavuş Yücel Özdemir moralimin bozulduğunu anlayınca hemen durumu soruyor! Anlatıyorum! Anlatır anlatmaz telefonu eline alıp kendince bir yerleri arıyor! Ve bana bir numara veriyor! Abi bu kişiyi ara sana yardımcı olacak der demez! Saatin kaç olduğuna bakmaksızın numarayı arıyorum! Aradığım numara AK Parti Zonguldak Milletvekili Ahmet Çolakoğlu’nun danışmanı Aynur Hanım, durumu anlatıyorum, Bana Aynur Hanım 10 dakika içinde size döneceğim ilgili yerlerle görüşeyim diyerek telefonu kapatıyoruz! 10 dakika geçmeden Aynur Hanım beni arayıp Ankara’da hastane bulunduğunu sevk işlemlerinin başladığını ifade ediyor! Hep birlikte seviniyoruz! Hemen Hastanın babasını arayıp durumu anlatıyorum! Hastamız Ankara’ya sevk ediliyor!

Hastamız sabah 08.de ameliyata alınıyor! Oradaki Doktorlar geç kalınmış ama İnşallah kolu kurtaracağız diye ifade ediyorlar!

Genç kızımızın başarılı bir ameliyat sonrası sakat kalma ihtimali ortadan kalkıyor!

Ve biz derin bir oh çekiyoruz!

Danışman Aynur Hanıma köşemden bir kez daha teşekkür etmek istiyorum! Nede olsa Anne olmanın farkındalığını yüreğindeki evlat hissi ile yaşayıp bize yardımcı olduğu için gönülden teşekkürler Aynur hanım!

O akşam ki çaresizliğimize Komutanımız sadece birkaç telefon görüşmesi ile ilaç oluyor! İşte yüreği büyük insanlar böyle olur demek bana düşüyor! Bana necilik demeyince çözüm kendiliğinden oluşuyor!

İnsanlık dersleri almaya devam ediyoruz! Yaşımız ne olursa olsun yapabileceğimiz sevindirebileceğimiz insanlar mutlaka vardır! Hiçbir şey yapamasak bile bir tebessüm bile bazen yetiyor!

İşte kısa bir 2. Örnek!

Güney Doğudan gelen işçilerimizin çocukları Mollabey’de yalın ayak geziyor! Çaycuma Trafik timinde bir komutanımız durumu görüyor! Çocukları ayakkabıcıya getirip 3.nede ayakkabı alıyor! Yüreği büyük insanlar işte böyle oluyor!

Elimizden geldiğince insanlara faydalı olmanın bize hiç bir şey kaybettirmeyeceğini bilmek açısından bu olayları köşeme taşıdım!